بررسی زبانِ نوشتاریِ زنان بر اساس نظریه گفتمان جنسیتی

متغیّرهای جنسیت در زبان، به این دلیل روی می­دهد که زبان با نگرش­های اجتماعی ارتباط نزدیک دارد؛ مرد و زن از نظر اجتماعی در جامعه­ متفاوت اند که برای آن­ها نقش­های متفاوتی نیز در نظر می­گیرند و از آن­ها انتظار نمونه­های رفتاری متفاوتی می­رود و زبان به­سادگی این حقیقـتِ اجتماعـی را منعکس می­کند. در پژوهش پیش­رو، نگارندگان می کوشند شیوه نوشتاری زنان را در تقابل شیوه نوشتاریِ مردان بررسند و در راستای به­دست آوردن نتیجه­ای مطلوب، مجرایِ آراء صاحب­نظران در حیطه زبان­شناسی و گفتمان را به­عنوان مبانیِ نظری، برگزیدند. در پایان نیز این نتیجه حاصل گشت که هم یک نویسنده زن و هم یک نویسنده مرد بر اساس توانمندیِ نوشتاری­اش، می­تواند در قلمرو جنس مقابل قلم بزند و اگر بدون توجّه به این مقوله نیز به نگاشت مطلبی بپردازد، با به­کارگیریِ الگوهای خاصّ نوشتاری، بازشناختِ جنس نوشتار تا حدودی امکان­پذیر است.